Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu człowieka.
W Środę Popielcową rozpoczęliśmy czterdziestodniową pielgrzymkę wiary ku Chrystusowi Ukrzyżowanemu i Zmartwychwstałemu odczytując przesłanie: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Czerpiąc zaś z bogatego nauczania Jana Pawła II w Liście apostolskim Tertio Millenio Adveniente znajdujemy ważne podkreślenie: „w chrześcijaństwie czas ma podstawowe znaczenie. W czasie dokonuje się historia zbawienia, która swój zenit osiąga w tajemnicach Syna Bożego. W Nim, w Jezusie Chrystusie, czas staje się wymiarem Boga, który wieczny jest sam w sobie. I z tego związku Boga z czasem rodzi się obowiązek uświęcania czasu poprzez odtwarzające Tajemnice Wcielenia i Odkupienia”. (TMA 10)
1. Światło Słowa Bożego
Na początku Wielkiego Postu, liturgia Kościoła kieruje do nas Słowo Boże o tajemnicy stworzenia i grzechu pierwszych rodziców. Taktyka kusiciela była i jest zawsze zwrócona ku zwątpieniu w miłość stwórczą Boga, który „uczynił człowieka: mężczyzną i niewiastą na swój obraz i podobieństwo” (Rdz 1, 27). Pokusa „ojca kłamstwa”: „będziecie jako bogowie”, cóż oznacza?: nie słuchajcie Go, bo nie będziecie Go więcej potrzebować. Sami będziecie decydować o granicach dobra i zła. Nie potrzebujemy się przekonywać, że jest to wciąż aktualna pokusa każdego człowieka. Tekst z Księgi Rodzaju rozważamy dzisiaj w kontekście jeszcze większej tajemnicy, jaką jest wejście w ludzką historię Syna Bożego, w pełnię naszego człowieczeństwa. Mówi o tym wyraźnie przekaz Ewangelii św. Łukasza podkreślający: powrót Jezusa znad Jordanu w mocy Ducha Świętego, czterdziestodniowy pobyt na pustyni i kuszenie przez diabła (por. 4,1). Jezus Chrystus przeżył naszą ludzką egzystencję wraz ze wszystkimi konsekwencjami aż po śmierć krzyżową na Golgocie, przynosząc nam „łaskę usprawiedliwienia ze wszystkich grzechów” (por. Rz 5,16). Wraz ze świętym Pawłem Apostołem z jego Listu do Rzymian pytamy: „cóż nam mówi Pismo? Słowo idące od Boga jest blisko Ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. A jest to słowo wiary. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg wskrzesił Go z martwych – osiągniesz zbawienie” (10, 8-9). Dlatego Kościół z Ewangelią w ręku i na ustach, sprawując sakramenty Pojednania i Eucharystii wzywa nas w dzisiejszej kolekcie mszalnej: „abyśmy wsparci łaską Bożą, przez doroczne ćwiczenia wielkopostne, postępowali w tajemnicy Chrystusa i prowadzili święte życie”. Na co dzień doświadczamy bowiem różnych wyzwań, które dowodzą, ze modlitwa Psalmu 51 jest odpowiednią modlitwą na wszystkie czasy, a szczególnie na czas Wielkiego Postu: „zmiłuj się nade mną Boże w łaskawości swojej (…), uznaję bowiem nieprawość swoją i grzech mój jest zawsze przede mną, Stwórz o Boże we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha…. W głębi serca naucz mnie mądrości”. Potwierdzamy, że nasze czasy potrzebują chrześcijan żyjących prawdą o sobie, mocnych wiarą w żywego Boga i wychowanych w trudnej szkole Ewangelii Chrystusa i wierności Jego Kościołowi. Czytaj dalej Postępować w rozumieniu tajemnicy Chrystusa – List Arcybiskupa Wacława Depo na I Niedzielę Wielkiego Postu
